Лепрата е инфективна болест и не е последица на вакцинација

Тврдењето дека лепрата не е заразна болест туку последица на вакцината против сипаници, не е вистинито. Лепрата, (потекнува од грчкиот збор λέπι – рибја кожа), наспроти изнесеното во постот што го рецензираме, претставува хронична инфективна болест датира уште од античко време, а позната е и како Хансенова болест. Предизвикувач на лепрата е бактеријата Mycobacterium leprae која денеска може успешно да се лекува со антибиотици. Времето на инкубација на оваа болест е од неколку месеци до четириесет години. Лепрата не е лесно заразна болест, а за да се пренесе од еден на друг човек, потребен е долготраен контакт со заболениот. Симптомите на лепрата може да се различни и варираат од пациент до пациент. Главниот симптом е умртвување на нервите и промена на крвните садови поради што доаѓа до појава на згрутчување на крвта. Заболениот губи чувство за ладно, топло и не чувствува болка. Затоа заболените се инфицираат без да почувствува болка и потреба од лекарска интервенција и помош. Лепрата не убива директно, туку смртноста е последица од секундарните инфекции. Иако болеста не е комплетно искоренета, сепак е ограничена и е под контрола. Најголем број заболени има во Индија, а проблем е и во Африка во Танзанија и во Бразил. Годишно се регистрираат 230.000 до 270.000 нови случаи во светот (состојба од 2008 година).

Ширум светот, имало повеќе од 202 илјади нови случаи на лепра во 2019 година според Светската здравствена организација. Повеќе од 16 милиони луѓе биле излекувани од оваа онеспособувачка болест откако третманите станале достапни во 1980 те години. Првото достигнување било во 1873 година, кога доктор Армауер Хансен од Норвешка открил дека лепрата е предизвикана од бактеријата Микобактериум лепрае. До 1940 година имало веќе достапен лек за третирање на лепра, а до 1960 уште два дополнителни лека. Денеска сите три се употребуваат за да се третира ова заболување.

Во 1981 година СЗО препорача да се користи комбинација од три антибиотици: „дапзон“, „рифампицин“ и „клофазимин“ за третман кој може да трае од шест месеци до една година. Во 2018 година СЗО продолжи да препорачува пристап со повеќе лекови, но додаде и доза од „рифампицин“ за превенција на лепра меѓу семејствата, пријателите и други социјални контакти на потврдениот случај. Од 1995 година лековите се бесплатни. За време на третманот, телото може да реагира на мртвата бактерија со болка и отоци на кожата и нервите. Ова се третира со лекови. Во 2020 година, СЗО издаде насоки за третирање на запаленијата што ги добиваат околу половина од случаите.

Лепрата се споменува во литературата многу порано пред да постојат вакцините. Како што наведува СЗО на својата страница станува збор за болест опишана во литературата и на античките цивилизации. Низ историјата луѓето кои биле погодени од лепра честопати биле сегрегирани во своите семејства и општества.

Мали сипаници

Малите сипаници, пак, се предизвикани од вирус кој припаѓа на фамилијата Paramyxoviridae и вообичаено се пренесуваат преку воздушно-капков пат и директен контакт. Вирусот го инфицира респираторниот тракт, а потоа се шири низ организмот.